Woensdag 18 november 2020
Ik fiets door Schoonenberg, Velserbeek en Beeckestijn, maar er is niets leuks te fotograferen. Dan ga ik nog een stukje Herenduinen in, waar een mooie boom staat. Volgende keer toch even kijken wat voor boom het is.
Mooi toch, de onderkant van een doolhofzwam.
Maandag 9 november 2020
Voordat ik het gebied van het Kennemermeer in ga kijk ik eerst bij het parkeerhok of er nog nachtvlinders zijn. Dit lijkt niet op een vlinder, maar is het wel, het is de rups van een zandzakdrager.
Er bloeit nog best veel rode klaver.
Gewoon riet kan ook prachtig zijn.
Enkele tafeleenden op het meer.
Een kramsvogel loopt het hele pad af en pikt steeds wat tussen de vegetatie vandaan. Ik blijf een tijd op één plek zitten, want hij komt al dichterbij.
Zaterdag 7 november 2020
Tijdens een rondje fietsen kom ik niet veel bijzonders tegen. Alleen een uitgebloeide paardenbloem en let eens op de zaadjes die wat gekarteld zijn.
Wintertalingen en smienten op het landje van Gruijters.
Maandag 26 oktober 2020
Mijn fototoestellen gaan mee naar badminton, het is de vraag of het dan nog mooi weer is, maar het pakt goed uit. Zelfs zon als ik bij Brouwerskolk ben.
De duinen in bij Kraantje Lek en dan langs het Kraansvlak, geen wisenten gezien. Er staat een mooie pluk asters, ik denk zeeasters, maar dat zijn het niet. Er zitten nog 2 kleine bijvliegen, een blinde bij en een honingbij op.
Met de honingbij.
Even kijken of er nog iets bij de hut van het Vogelmeer zit. Ja, nog voor de hut zit een roodborsttapuit.
Vlak bij de tankval in de Herenduinen zie ik een man damhert lopen, die is duidelijk de verliezer, dat zie je aan zijn houding. Verderop nog een hoop geburl te horen.
Vrijdag 23 oktober 2020
Vanaf het asiel fiets ik door de Herenduinen. Ik hoor de damherten burlen, zet mijn fiets neer en ga het wandelpad op. Het geburl komt wel dichterbij, echter geen damhert te zien vanaf het pad en je mag hier niet van de paden af.
Ik zie hier uitgebloeide valse salie staan en daar op de grond ligt een tweestreep, een miljoenpoot. Nou, zoveel poten heeft hij nog niet, maar het zijn er wel een heleboel.
Omdat dit weekend weer de wintertijd in gaat kan ik nog net vandaag voordat het donker werd de duinen in.
Geeft toch een bijzonder effect die laagstaande zon.
In de buurt van mijn fiets staan een paar heksenschermpjes.
Dinsdag 20 oktober 2020
Voor een volgende afspraak speciaal voor paddenstoelen ga ik kijken of er in het Rijkenspark in Santpoort ook leuke exemplaren staan. Hier kom ik bloeiend hulst tegen, ik kan me niet herinneren dat ik eerder witte bloemetjes daarin gezien heb.
Korstzwammetjes kan je overal op vinden.
Zoveel geweizwammetjes bij elkaar.
Legt dit vrouwtje Suillia nou eitjes?
Heel bijzondere vorm van de spekzwoerdzwam.
Altijd leuk om een hazenpootje te zien.
Best veel aardsterren met hele dikke slippen.
Dit is de gewone vorm van de spekzwoerdzwam.
Zondag 11 oktober 2020
De laatste tijd wel erg slecht weer, tijd om er even uit te gaan. Langs de westkant van het Kennemermeer hoop ik zandtulpjes of eigenlijk de baardmannetjes te vinden. Denk ik zeeaster te zien, is het toch een ander astersoort.
Dan loop ik door naar de duinen ten zuiden van de slufter. Het is in ieder geval goed surfweer.
Veel surfers profiteren daarvan.
Het lijkt me een machtige sport om zo over het water te suizen.
De zuidelijke duinen vanaf het strand.
Hier zijn de hoogteverschillen behoorlijk, met veel kaal zand, daarom vind ik ze hier zo mooi.
Woensdag 30 september 2020
Het is maar goed dat ik planten ga tellen bij de Cremermeerroute want ik heb niet één vlinder gezien. Heel leuk is heet kleine boorvliegje op watermunt, na enkele foto’s gemaakt te hebben, springt ze naar een ander blad en daar zit nog een mannetje.
Witte vlekjes op mest? Aha, het zijn inktzwammetjes en waarschijnlijk melige mestinktzwammetjes.
Tja, misschien wel de laatste keer dat ik hier kom. Het wordt me wat te veel al die vlinderroutes, strandwacht en asielwerkzaamheden. Het lastigste van deze route is wel de plaag van de dazen in de zomer.
Nog een rondvliegende paardenbijter, heb ik even geluk dat hij gaat zitten.
Een reuzenbovist? Ongeveer 10 cm doorsnee.
Zou de aardslak van de bovist gesmikkeld hebben?
Dinsdag 29 september 2020
Joke en ik hadden niet meer verwacht dat we de vlinderroute zouden kunnen lopen, maar het is nog prima vlinderweer en we zien nog 14 vlinders. De paddenstoelen nemen het echter helemaal over. Veel soorten gezien, o.a. een dwergwieltje.
Vanwege het vochtige weer druipen de druppels uit de biefstukzwammen.
Waarschijnlijk echte honingzwammen.
Waarneming zegt dat dit bundelcollybia is, dat zou best kunnen. De colibia-soorten voelen wat vettig aan.
Een mooie bladpootrandwants.
Honderden planten van trosglidkruid en nog maar een bloeiend, het is zeer zeldzaam.
Zondag 27 september 2020
Als ik het strand op loop zie ik gelijk dat er heel veel suppers op het water bezig zijn. Wat een leuke sport.
Zoveel bijzondere planten op de nieuwe duinen op het strand, o.a. stekend loogkruid.
De knollenbladwesp is er nog wel, alleen niet zo gigantisch veel als vorige week op het strand.
Ik ben echt bitterkruid met biggenkruid aan het vergelijken met behulp van de foto’s, valt nog niet mee. Lief hartje heeft de bloem van echt bitterkruid.
Klein schorrenkruid, wat ik dan ook verwacht is zeekraal, maar dat staat hier niet.
Zeewolfsmelk is zelfs zeer zeldzaam.
In de verte ligt Zandvoort met de flats.
Het lijkt wel of het strand gebreid is.
Kalverstraat op zee.
Nog even voor de statistieken van waarneming.nl de rechtsgestreepte platschelpen op de foto gezet, de dwarse streepjes zijn hier goed te zien.
Omdat er zoveel suppers zijn mogen ze wel uitkijken dat ze niet op elkaar botsen.
Er staat niet eens zoveel wind, toch zijn de golven behoorlijk hoog.
Er zijn strandvliegen die echt op het strand leven.
Woensdag 23 september 2020
Bij het tellen van de Vossendel loopt een stinkende kortschildkever dreigende in de weg.
De biefstukzwammen zijn elke week een stukje groter gegroeid.
Maar goed dat ik gister de Cremermeerroute heb gedaan, het ziet er heel dreigend uit. Op het weiland is een stuk van onze telroute.
’s Avonds zit er een buxusmot in de keuken terwijl het buiten regent.
Dinsdag 22 september 2020
’s Morgens tel ik de oude spoorlijn en weer is de kolibrievlinder bij de bloemetjes, als hij wegvliegt is hij in een ogenblik een heel eind verder, snelle jongen.
’s Middags doe ik de Cremermeerroute, daar tel ik toch nog 14 vlinders en kom ik een roze veldsprinkhaan tegen.
Moeder damhert met het jong zie ik daar regelmatig.
Ach, een dode veenmol op het gras.
Ze willen weer stuivende duinen creëren, daarvoor moeten heel wat bomen sneuvelen.
Maandag 21 september 2020
Als we met de excursie het gebied van het Kennemermeer in gaan laat ik de groep de afwijkende grote weegbree zien die ik gister zag. Op die plaats kan ik gelijk even over het ontstaan van het gebied vertellen omdat er mensen nieuw zijn in de groep.
Op de plek waar we nog eens rupsen van de wapendrager hebben gezien zit er nu weer een. Marja ontdekt een cocon van een wespspin. Nog heel vers, de spin is niet te bekennen.
De witte bloemetjes van zilt torkruid zijn omgetoverd tot zaadbolletjes.
We volgen een luzernevlinder, die even later samen met een andere aan het dansen is, maar dat lijkt geen luzernevlinder. Dat klopt want het is een hooibeestje.
Ton komt aanlopen met een sikkelsprinkhaan, de eerste waargenomen in dit gebied. Duidelijk is te zien dat de ondervleugels veel langer zijn dan de bovenvleugels.
Na de koffie ga ik naar het havengebied (toch weer voor de spreeuwen die er niet zijn). Ik probeer goede foto’s te maken van de planten, ik wil me er toch wat meer in verdiepen. Zo kom ik bij deze klaver uit op goudgele honingklaver, maar als ik het nog eens nakijk weet ik het weer niet zeker. Het wordt later ook gecorrigeerd naar citroengele honingklaver.
Gelukkig is grijskruid heel herkenbaar.
Ik rij over het Kamperfoeliepad naar het andere pad richting Keetberg. Daar kijk ik naar zeepkruid, in een topje daarvan zitten 4 citroenlieveheersbeestjes bij elkaar en ik vind het 24-stippelig lieveheersbeestje.
Vrijdag 18 september 2020
Ik heb afgesproken met Ank en Jeanette bij Beeckestijn. Ik ben expres iets vroeger gekomen omdat ik wel wil weten of de rups van de koninginnenpage er nog zit. Nog mooier met die dauwdruppeltjes.
Cadeautje van de natuur, het Icarusblauwtje met die druppeltjes.
De zon schijnt volop, toch zie ik een nachtvlinder in de taxus, het is de appeltak. Het komkommerkruid heeft ook druppeltjes opgevangen.
Sintjanskruid of een cultivar.
Zo grappig zoals de courgette uit de bloem groeit.
Een groot koolwitje vliegt langs ons en ik ga er achteraan net zo lang tot hij gaat zitten, in de andere hoek van de tuin op de karmozijn.
Gehakkelde aurelia op ijzerhard.
IJzerhard is nogal in trek, ook een dagpauwoog zit er op.
Behalve de eerder genoemde vlinders zien we nog een kleine koolwitje en een paar kleine geaderde witjes. Op het terras nemen we koffie en een perenstrudel met peren uit de kruidentuin. Het was weer heel leuk, met prachtig weer.
Dinsdag 15 september 2020
Met de trein ga ik naar Boxtel en pak daar een OV-fiets. Ik wil richting Oisterwijk fietsen, maar had naar links gemoeten en ik rij rechtdoor. Bij een restaurant neem ik koffie en appelgebak op een terras. Daarnaast is een fietspad en dat lijkt me wel leuk. Nou ja, alleen de hop langs de weg is leuk, verder erg saai.
Er worden hier nogal wat zware, bonte paarden gefokt, ik zie ze regelmatig.
Op mijn mobieltje zie ik dat ik in de buurt van de IJzeren Man ben, daar dan maar naar toe, ook even in het water gestaan met mijn sandalen.
Er staan borden richting Loonse en Drunense duinen. Daar rijd ik alleen maar tussen bomen door, ook niet echt mooi. In de buurt van Helvoirt wordt veel gesproeid, het is daar denk ik toch veel droger dan bij ons.
In Haaren neem ik nog een kop koffie op een terras. Daarna kom ik langs de Esschestroom en ben ik alweer in de buurt van Boxtel. Het is nog vroeg en ik neem de route die ik twee jaar geleden heb gedaan in de hoop weidebeekjuffers te zien. Ik sta bij dezelfde brug, maar geen weidebeekjuffer te zien. Er vliegen nogal wat paartjes houtpantserjuffers en geregeld leggen de vrouwtjes eitjes in het hout, daarbij vastgehouden door het mannetje.
Dat vind ik wel fantastisch, zo’n heel veld met Afrikaantjes.
Ik ga weer naar de Kampina, zet mijn fiets op slot en ga een stukje wandelen. In de verte vliegen grauwe ganzen op om even daarna te landen.
Het is te mooi weer om vroeg naar huis te gaan.
Nog maar een paar plantjes hei die bloeien.
Windstil, dus mooie weerspiegeling.
Ik sta te kijken naar de witte kwikstaarten daar op het slik in het water, het zijn de enige vogels die ik daar zie en hoor. Dan opeens zie ik een wezeltje voor me het pad oversteken. Hij steekt nog eens zijn kopje tussen de struiken uit en ik pak gauw mijn fototoestel. Ik kan hem uitgebreid fotograferen, want hij komt steeds even tevoorschijn, alleen kan ik zijn staart niet zien en ik twijfel of het een hermelijn of een wezel is.
Ik eet een salade in Boxtel en stap daarna in de trein om huiswaarts te gaan, het wordt toch al wat donker.
Vrijdag 11 september 2020
Vanaf het asiel fiets ik door naar Beeckestijn. De twee overgebleven rupsen van de koninginnenpage zitten nu vlak bij elkaar.
De eitjes van de huismoeder zijn donkerder gekleurd en de streepjes zijn goed te zien.
Het hartgespan van dichtbij is echt fantastisch.
Man van de gewone snuitvlieg op ijzerhard.
De gestreepte ogen van de sprinkhaanvlieg zijn nu beter te zien.
Bij het vijvertje van Velserbeek hangen heel wat brugspinnen aan het bruggetje.
Donderdag 10 september 2020
Vandaag gaan Joke en ik de Vossendel weer onveilig maken. Met een beetje hulp van de groene stinkwants komt het goed.
Op het open stukje kijken we naar libellen, tot ik opeens een zandhagedis op de stam zie.
Er zijn al heel wat paddenstoelen, eentje die vrij makkelijk te determineren is, is de gele korstzwam.
Bij de Cremermeerroute zie ik maar 5 vlinders, terwijl we bij de Vossendel toch nog 35 hadden. Bij de 3 ronde watertjes vliegt een paardenbijter.
Op de terugweg toch nog eens kijken of ik poppen kan vinden van de koninginnenpage bij Beeckestijn. Er zijn nog wel rupsen.
Ik ben ooit een keer een stukje omgereden om hartgespan te zien, maar kon het toen niet vinden, nu staat het hier zomaar in de kruidentuin. Zo’n mooie plant verzin je toch niet.
Ook al zo mooi, het lijken wel droogbloemetjes.
Huize Beeckestijn.
Woensdag 9 september 2020
Omdat Marja gister voor niets naar Beeckestijn is geweest, want ze wil ook zo graag de rups van de koninginnenpage fotograferen, maar ze zag niets heb ik haar en Giel uitgenodigd om samen te gaan kijken. Nou, ze zitten er echt nog wel, nu zijn het er nog 4.
De ene rups is veel groener dan de andere.
De meeste planten die er staan zijn aangeplant, er staat echter nog wel een grasje tussen dat uit zichzelf daarheen is gekomen, het is de groene naaldaar.
Ik denk een prachtvliegje te spotten met die gestreepte ogen, maar dit is een sprinkhaanvlieg.
Heel leuk dat Marja een hele trits eitjes van de huismoeder op ijzerhard vindt.
De kleine vuurvlinder heeft een enigszins afwijkende kleur, minder oranje dan normaal.
Maandag 7 september 2020
Het is heerlijk weer en ik ga met de excursie mee in de AWD, ingang Zandvoortselaan. Terwijl Marja iets laat zien zit er een knopsprietje op haar mouw, wat een klein sprinkhaantje is dat, ik dacht al aan een doorntje.
Marja laat dus donderkruid zien en dat zie ik nu voor het eerst.
De bleke borstelkrukzwam ziet er van boven heel borstelig uit, maar ook als fluweel. De onderkant is nogal moeilijk te fotograferen omdat ze zo laag bij de grond zitten.
Krakeenden zien er zo lief uit …
Maar het kunnen dus grote vechtersbazen zijn.
Heerlijk die heuvels in de duinen.
Marja weet ook veel van mossen, dit is het grijs kronkelsteeltje.
Plukje boogsterrenmos.
Terwijl de anderen allemaal kijken naar de 4 atalanta’s en de gehakkelde aurelia die op 1 boom zitten, komt er een kleine vuurvlinder bij mij op de grond zitten.
We zien niet zo heel veel herten. Wat heeft dit hert een enorm gewei, kan hij zijn tegenstanders mee uitdagen als straks de bronsttijd weer aan breekt.
Hier en daar staan slanke trechterzwammen.
Na de excursie fiets ik gelijk door naar het strand, daarbij kom ik nog langs het gebied van de wisenten, ze zijn alleen niet te zien.
Hanneke is ook op het strand en zij vindt al gauw veterwier, vind ik wel apart, maar aan het eind van het traject hebben we meer dan 100 stukjes gevonden. We maken er samen een kunstwerkje van.
Wat een grote venusschelp met aparte kleuren.
Hanneke vindt bovendien een wijde mantel.
En ik een levende gewone zeepissenbed.
Aaah, de drieteentjes zijn ook weer gearriveerd uit het verre noorden, met nog een klein beetje rood.
Bij de pier is nog een heel klein beetje water en daar zwemmen visjes in, bizar dat opeens het water wegzakt en de visjes op het droge liggen te spartelen. Het zijn jonge harders en dat is extra jammer omdat er de laatste tijd zoveel dood zijn gegaan hier in de buurt.
Er is denk ik les gegeven op het strand want we zien enkele tuintjes met strandvondsten.
In een van die ‘tuintjes’ ligt een gedroogde horsmakreel.
Toch 48 km gefietst met mijn elektrische fiets en veel gelopen.
Zondag 6 september 2020
Eigenwijs als ik ben toch weer naar het Kennemermeer in de hoop de witte ekster en heel misschien de roze spreeuw te zien, mooi niet dus. Ik loop het hele zandpad af langs de westkant, daar staan toch heel andere planten dan in het gebied zelf, zoals veel bitterzoet en maar 1 pluk zwarte nachtschade.
Langs het fietspad zie ik een sliertjes besjes en vraag me af of dat van de heggenrank kan zijn. Later opgezocht en het is dus zo.
Zaterdag 5 september 2020
Na het werk in het asiel ga ik gelijk door naar de Vossendelroute, want nu wil ik weten welke bomen daar staan. Het is dus de zwarte balsempopulier. Bij de vlinderroute ga ik daar altijd rechtsaf naar het weiland, nu ga ik eens rechtdoor. Het mooie daarvan is dat de duinen vrij hoog zijn en links van het pad kijk ik een eind de diepte in.
Ik kom nog een vervelling van een pissebed tegen, het bijzondere daarvan is dat ze eerst voor de ene helft vervellen en dan de andere helft. Op 24 september 2017 heb ik daar een mooie foto van gemaakt.
Vrijdag 4 september 2020
Nu ik weet dat er eitjes gelegd zijn door de koninginnenpage in de kruidentuin van Beeckestijn wil ik ook wel de rupsen zien. Voordat ik vertrek van huis zie ik een goudooggaasvlieg op de schuur zitten.
Ik moet zoeken in de venkel naar de rupsen, al heel snel gevonden en wat is die gaaf zeg.
Deze is wat witter dan de andere, want ik zie er totaal 7.
Nog een beetje van de onderkant gefotografeerd, want ze zijn te leuk.
Ze zijn vrij groot, een centimeter of 6.
Het is een kruidentuin met o.a. wit komkommerkruid.
Er komen hier wat meer insecten voor dan in een natuurgebied en dit is de Europese hoornaar.
Op hemelsleutel zitten veel vliegendoders.
Hier samen met een woeste sluipvlieg.
Een echte vlieg: Graphomya maculata.
Een gewone geurgroefbij snoept van de helmbloem van het helmkruid.
Wat vind ik de karmozijn toch prachtig.
De Chinese bieslook is ook al zo apart met die roze streepjes op de knoppen. Nu zit er een menuetzweefvlieg op.
Ik kan maar niet genoeg krijgen van die geweldige rups, toch nog een paar foto’s gemaakt.
Op de terugweg in Velserbeek langs de paddenstoelenplek gegaan, het is veel minder dan een paar jaar geleden, na goed zoeken piepkleine witte bolletjes gevonden.
Dinsdag 1 september 2020
Ik ga naar het Kennemermeer in de hoop een roze spreeuw en/of de witte ekster te zien, kom ik wel thuis met kleurige vogels, de puttertjes, maar niet de gewenste soorten.
Bij het parkeerhok even controleren of er nachtvlinders zitten. Nee, wel een klein springspinnetje die loert op een vlieg, het duurt even dan valt hij aan …. MISPOES!
Het hele meer rondgelopen op zoek naar de vogels. Ik zie een uitgebloeide moerasmelkdistel, die is anders dan andere uitgebloeide melkdistels.
Zondag 23 augustus 2020
Voordat ik met de fiets vertrek nog even een foto gemaakt van de zwartvlekdwergspanner die op de poortdeur zit.
Er zit niet veel bijzonders aan insecten op mijn plotje van de Vondelweg, wel blij ben ik met deze mooie wesp, Achaius oratorius.
Nou, ik kom de lieveling hier wel vaak tegen.
Ik denk dat ik hier wel 50 groene rietcicades heb zien springen en enkele nimfen.
Ze kunnen zo lekker fel zijn die kleine fuutjes, misschien is het dezelfde als van 23 juni op de Mooie Nel.
Op het landje van Gruijters zie ik al wintertalingen. Ik fiets terug langs de snelweg en de weilanden van Velserbroek. In een sloot daar bloeit de watergentiaan.
En niet zo’n klein beetje ook.
Bij een scherm van de zwanenbloem heb je gelijk een heel boeket.
Vrijdag 21 augustus 2020
Langs de spoorlijn een boomhommel met zijn neus in de stuifmeel van de stokroos.
