Zaterdag 1 januari 2022
Natuurlijk hoop ik dat het een mooi jaar wordt met weer de nodige mooie verrassingen in de natuur.
De plantenjacht is niet veel dit jaar, het is de bedoeling om nog bloeiende planten waar te nemen. Ik ga nog bij de Ampèrestraat kijken, waar bijna niets is, dan maar naar de Heerenduinweg. Tja madeliefjes zie je het hele jaar door en sedum bloeit nu niet, is wel leuk om te zien, het zijn net pareltjes.
Categorie archieven: Uncategorized
Tak paardenkastanje
Vrijdag 31 december 2021
Er zitten niet veel katten in het asiel en ik ben er al snel mee klaar met katten knuffelen. Bij het grote grasveld er naast kijk ik of er plantjes bloeien voor de grote plantenjacht. Niets te zien. De tak van de paardenkastanje vind ik wel interessant omdat die hoefijzertjes goed te zien zijn, waarnaar de paardenkastanje is vernoemd heb ik me vroeger laten vertellen.
Ruimteschip aan zee
Kleine vuurvlinder
Woensdag 12 augustus 2020
Nog niet zo veel gezien dit jaar, maar klein maar fijn is de kleine vuurvlinder wel, op de vlinderroute langs de oude spoorlijn.
Op het nieuwe voetpad dat ze er van gemaakt hebben zit een bonte zandrookwants.
Met Hanneke en Nico eet ik een pizza op de Boulevard, daarna ga ik met Hanneke naar het Kennemermeer. Vanaf het duin aan de noordkant heb ik overzicht over het hele gebied.
Het is nog niet eens kwart voor 9 als de zon al bijna ondergedoken is.
Grote zee-eend
Woensdag 20 november 2019
Ik vraag me af of die 2 eenden vrouwtjes zwarte zee-eend zijn, of misschien vrouwtjes grote zee-eend. Thuis zie ik in het vogelboek dat dit zwarte zee-eenden zijn. Die linkse heeft wel een rare snavel. De rechtse verorbert net een zeester.
Er zit weer een grote zee-eend bij, maar niet meer het vrouwtje.
Dit is een juveniel, want deze heeft geen witte streep in de vleugel.
In de plasjes op de pier badderen de steenlopers om de beurt.
Ach ach, een zeekoet onder de olievervuiling.
Een visser heeft een noordzeekrab ergens op gelegd en een steenloper loopt er nieuwsgierig omheen.
Een gewone zeehond heeft een schol in zijn bek, af en toe duikt hij er mee onder water, maar komt toch weer boven met de vis.
Ze hebben de nijntjesborden van het strand weggehaald en vervangen door andere borden.
Ik ben al een half uur op zoek naar de sneeuwgorzen, dan kom ik Filip tegen en zeg teleurgesteld dat ik ze nog niet gezien heb en gelijk zegt hij dat ze daar vliegen. Dus toch nog mazzel.
Ook leuk dat ze net bij dat plasje zitten (en niet tegen de zon in).
Oude huis
Maandag 31 augustus 2015
Ik heb vannacht bij mijn zwager en schoonzus geslapen, zodat ik weer vroeg bij mijn moeder kan zijn. Bij hun in de buurt staat een prachtige struik karmozijn.
Ik ga een klein stukje met de trein en richting het station loop ik door de straat waar ik vroeger als kind woonde. Hier in dat kleine huis woonden mijn ouders met 5 kinderen. Tegen die grote muur kon ik heerlijk kaatsenballen.
Mijn tante en nicht komen nog op visite voor mam haar verjaardag, jammer genoeg slaapt ze veel en is bijna niet te verstaan als ze wat zegt.
De orchideeën doen maar net alsof er niets aan de hand is. Mam heeft weinig kunnen genieten van de tuin waar ze zicht op had.
Vorige week kneep ze nog in mijn hand en moest lachen dat ze altijd zoveel kracht in haar handen had. Ze zien er nog niet uit als van een 92-jarige, maar de kracht is helemaal verdwenen.
Een variabel elfje is de kamer in gevlogen en snoept van de bloemen die er staan.
Kleurig en dreigend
Winterkoninkjes
Dinsdag 7 februari 2012
Als ik met Stella naar Velserbeek ga neem ik mijn camera met weer mijn eigen lens mee. Ik heb wel spijt dat ik de leenlens weer teruggebracht heb, nu zijn maar een paar foto’s wel aardig (niet super zoals met die leenlens) van het winterkoninkje.
Ze zijn zo leuk.
Velserbeek is een mooi park.
Ik wist niet dat Stella zulke enorme oren heeft.
Majestueus is de grove den.
Nu baal ik toch wel dat ik die mooie lens niet heb, eindelijk een winterkoninkje op een ideaal plekje, hier had ik echt hele mooie foto’s kunnen maken. Nou ja, het vogeltje een beetje klein, dan lijkt het nog heel wat.
Nonnetje
Zondag 29 januari 2012
Het is mooi zonnig weer en ik ga het weer proberen bij het landje van Gruijters.
Ze zijn echt leuk, die smienten.
Tussen de smienten landt een kokmeeuw, maar links zie ik een meeuw met gele poten die ik niet op naam kan brengen (volgens mij te klein voor geelpootmeeuw).
Wat heb ik een geluk, ik mag bij de buurman in de auto zitten om foto’s te nemen van het nonnetje, die dan ook dichterbij komt.
Helaas zijn mijn foto’s erg slecht, maar dat ligt dus niet aan het toestel, maar aan de lens, want als hij mijn toestel op zijn lens zet is dit het resultaat:
en dat is wat ik wil.
Het nonnetje heeft eindelijk een visje te pakken en het is hap, slik, weg.
Aan de andere kant van het bruggetje zie ik een vrouwtje nonnetje.
Daar waren gister zoveel soorten vogels: krak-, slob-, kuifeenden, wilde eenden, een fuut, meerkoeten, smienten en wintertalingen.
Vos in het havengebied
Zondag 25 december 2011
Altijd zie ik net te laat dat er groenlingen in de rozenbottels zitten te pikken, dan vliegen ze dus op. Als ik heel voorzichtig doe, dan kan ik ze wel fotograferen, maar het weer is niet ideaal. Ooit zal het me lukken ze goed op de foto te zetten.
Het waait behoorlijk en ik blijf aan het begin van de pier. Zo mooi altijd zoals de meeuwen op de wind aan het glijden zijn.
Nog even langs het Kennemermeer gelopen. De benaming is trouwens niet goed heb ik net gelezen. Een meer ontstaat vanzelf en een plas is gegraven en dat is hier gebeurd, dus moet het Kennemerplas zijn.
Op de plek waar ik die hele rij puttertjes zag en ook de Europese kanarie, daar loopt nu een vos. Hij gaat even zitten, hij is wel wat tam.
Ik heb mijn camera wel paraat, maar na een paar foto’s is mijn batterij leeg. Terwijl ik die verwissel komt het vosje mijn richting uit, toen had ik dus mooie foto’s kunnen maken. Gelukkig loopt hij verder en is opeens achter een hek. Prachtig die zwarte oortjes en zwarte poten.
Niet echt bang.
Het wordt alweer heel snel donker.