Dinsdag 17 november 2020
’s Morgens vroeg als ik naar badminton fiets zie ik een bijzondere kauw. Gelukkig heb ik altijd mijn kleine Olympus XZ bij me, daar kan ik toch nog een mooie foto mee maken.
Machtig lijkt me dat surfen.
Het wordt vloed en de drieteentjes rennen op en neer met het water mee.
Het water komt wel heel snel op, net als ik het harig mosdiertje wil fotograferen krijg ik een golf over mijn schoenen. Er liggen wel heel veel plukjes.
Maandag 9 november 2020
Voordat ik het gebied van het Kennemermeer in ga kijk ik eerst bij het parkeerhok of er nog nachtvlinders zijn. Dit lijkt niet op een vlinder, maar is het wel, het is de rups van een zandzakdrager.
Er bloeit nog best veel rode klaver.
Gewoon riet kan ook prachtig zijn.
Enkele tafeleenden op het meer.
Een kramsvogel loopt het hele pad af en pikt steeds wat tussen de vegetatie vandaan. Ik blijf een tijd op één plek zitten, want hij komt al dichterbij.
Zaterdag 7 november 2020
Tijdens een rondje fietsen kom ik niet veel bijzonders tegen. Alleen een uitgebloeide paardenbloem en let eens op de zaadjes die wat gekarteld zijn.
Wintertalingen en smienten op het landje van Gruijters.
Maandag 26 oktober 2020
Mijn fototoestellen gaan mee naar badminton, het is de vraag of het dan nog mooi weer is, maar het pakt goed uit. Zelfs zon als ik bij Brouwerskolk ben.
De duinen in bij Kraantje Lek en dan langs het Kraansvlak, geen wisenten gezien. Er staat een mooie pluk asters, ik denk zeeasters, maar dat zijn het niet. Er zitten nog 2 kleine bijvliegen, een blinde bij en een honingbij op.
Met de honingbij.
Even kijken of er nog iets bij de hut van het Vogelmeer zit. Ja, nog voor de hut zit een roodborsttapuit.
Vlak bij de tankval in de Herenduinen zie ik een man damhert lopen, die is duidelijk de verliezer, dat zie je aan zijn houding. Verderop nog een hoop geburl te horen.
Donderdag 22 oktober 2020
Het vrouwtje torenvalk is weer aan het jagen aan de Kanaaldijk.
De pier is nog afgesloten, toch weet ik me best te vermaken in de duinen daar.
Ik ga schelpen tellen. Bij de eblijn liggen heel wat Amerikaanse zwaardschedes, terwijl die veel vaker midden op het strand liggen. De vloedlijn kan ik niet vinden, ik denk dat het water zo hoog is geweest dat de vloedlijn tussen de nieuwe duinen ligt, daarom misschien ook dit golfpatroon.
Zondag 18 oktober 2020
Een zwarte kraai heeft een krabje te pakken bij de jachthaven.
Nog even gekeken naar de planten, zoals klein schorrenkruid. Daar zie ik gele bolletjes liggen die me helemaal niet bekend voorkomen, als ik er in knijp komt er een soort gele struif uit en ik denk aan eitjes. Bij navraag blijken het kogels te zijn van paintball, dus ben ik mooi genept. Gelukkig zijn ze van biologisch afbreekbare gelatine (hoop ik).
Op het strand sta ik goed voor een volledige regenboog.
Het snelst veranderlijke in de natuur dat zijn toch wel de wolken.
Zondag 20 september 2020
Bij de ingang van het Kennemermeergebied, waar ik mijn fiets neer zet staat een grote weegbree, alleen is deze heel anders dan normaal. Bij navraag blijkt het om een afwijkende groeivorm te gaan.
Ik loop het gebied door naar het zuiden, er is niet veel te beleven. Mijn oog valt nog wel op een takje en daar blijken eitjes op te zitten van de huismoeder. Er is nog net een minirupsje te zien.
Nog 2 kleine koolwitjes die elkaar wel zien zitten.
Dan ga ik naar het strand. Ondanks dat het slecht gaat bij de Hoogovens/Tata steel komt er een gigantische nieuwe kraan voor ze binnen.
De mensen willen nog van de laatste zomerdag genieten.
Verbazingwekkend dat er meer dan 100 knollenbladwespen op het strand zijn, dicht bij het water ook. Nog een van de laatste visdiefjes.
’s Nachts zit een zakspin op de achterdeur, het lijkt heel wat, maar hij is maar een halve cm groot.
Zondag 13 september 2020
Bij het zoeken naar insecten bij de Vondelweg begint het al harder te waaien, ik zie ook bijna niks en stap weer op de fiets. Nog even de koeien goedendag gezegd en dan fiets ik richting Houtrak.
Zelfs al zit de torenvalk stil dan valt het nog niet mee om mijn camera stil te houden met die wind, gelukkig heeft de Nikon P1000 een hele goede stabilisatie.
Toch nog even naar de rupsen in Beeckestijn om te kijken of ik de poppen kan ontdekken. De 2 rupsen dicht bij elkaar zitten er nog, de rest is verdwenen, ook geen poppen gezien.
Dinsdag 8 september 2020
Bij de telling van de vlinderroute voor de deur zie ik een buikspitsschildwants, die ben ik nog maar 1 keer eerder tegengekomen en toen als nimf.
Er zijn nu zelfs 2 roze spreeuwen gemeld in het havengebied en ik waag nog een kans. Helaas tussen duizenden spreeuwen zal ik hem niet snel ontdekken.
Ik ga ‘s avonds kijken bij de rupsen van de koninginnenpage want Marja had gebeld dat de struik gesnoeid zou zijn. Gelukkig is dat niet zo. Hier zie je de rups eten van de knop van de venkel.
Het is al niet zo heel licht meer als ik bij het bruggetje sta in Velserbeek. Geinig dat brugspinnen heel vaak aan bruggen hangen.
Maandag 7 september 2020
Het is heerlijk weer en ik ga met de excursie mee in de AWD, ingang Zandvoortselaan. Terwijl Marja iets laat zien zit er een knopsprietje op haar mouw, wat een klein sprinkhaantje is dat, ik dacht al aan een doorntje.
Marja laat dus donderkruid zien en dat zie ik nu voor het eerst.
De bleke borstelkrukzwam ziet er van boven heel borstelig uit, maar ook als fluweel. De onderkant is nogal moeilijk te fotograferen omdat ze zo laag bij de grond zitten.
Krakeenden zien er zo lief uit …
Maar het kunnen dus grote vechtersbazen zijn.
Heerlijk die heuvels in de duinen.
Marja weet ook veel van mossen, dit is het grijs kronkelsteeltje.
Plukje boogsterrenmos.
Terwijl de anderen allemaal kijken naar de 4 atalanta’s en de gehakkelde aurelia die op 1 boom zitten, komt er een kleine vuurvlinder bij mij op de grond zitten.
We zien niet zo heel veel herten. Wat heeft dit hert een enorm gewei, kan hij zijn tegenstanders mee uitdagen als straks de bronsttijd weer aan breekt.
Hier en daar staan slanke trechterzwammen.
Na de excursie fiets ik gelijk door naar het strand, daarbij kom ik nog langs het gebied van de wisenten, ze zijn alleen niet te zien.
Hanneke is ook op het strand en zij vindt al gauw veterwier, vind ik wel apart, maar aan het eind van het traject hebben we meer dan 100 stukjes gevonden. We maken er samen een kunstwerkje van.
Wat een grote venusschelp met aparte kleuren.
Hanneke vindt bovendien een wijde mantel.
En ik een levende gewone zeepissenbed.
Aaah, de drieteentjes zijn ook weer gearriveerd uit het verre noorden, met nog een klein beetje rood.
Bij de pier is nog een heel klein beetje water en daar zwemmen visjes in, bizar dat opeens het water wegzakt en de visjes op het droge liggen te spartelen. Het zijn jonge harders en dat is extra jammer omdat er de laatste tijd zoveel dood zijn gegaan hier in de buurt.
Er is denk ik les gegeven op het strand want we zien enkele tuintjes met strandvondsten.
In een van die ‘tuintjes’ ligt een gedroogde horsmakreel.
Toch 48 km gefietst met mijn elektrische fiets en veel gelopen.
Woensdag 2 september 2020
Al 2 weken vragen Joke en ik ons af welke boom er staat op onze route van de Vossendel. Ik heb het op het forum van Waarneming gevraagd en uiteindelijk met een foto van de onderkant van het blad blijkt het een zwarte balsempopulier te zijn. Leuker vind ik dat er een heel klein rupsje op het blad zit en met lang zoeken denk ik dat het een bruine wapendrager is.
Op sectie 13 zit een vrouwtje duinsabelsprinkhaan op een boom.
Bij de Cremermeerroute zie ik een dagpauwoog, een gehakkelde aurelia, een atalanta, een bruin zandoogje en kleine koolwitjes op het randje langs het pad waar ik dus niet tel. Nog steeds word ik lastig gevallen door goudoogdazen, soms zitten er wel 2 tegelijk op mijn petje.
In de buurt van sectie 5 zit een vosje, eerst heeft hij er geen erg in dat ik daar loop, hij krabt zich nog even, dan is hij weg.
Er is een nieuwe vogelkijkhut geplaatst bij het Duinmeer, daarom maak ik een uitstapje van mijn vlinderroute om daar te gaan kijken. Een mooie hut, maar heel jammer dat je bijna een trapje nodig hebt om door de kijkgaten te fotograferen. Op mijn tenen kan ik er door kijken (behalve het rechter gat onderaan) en ik hou het gauw voor gezien. Ook weinig te beleven op het meer.
Een wilgenhoutwespmeisje maakt het wel weer goed, wat een gaaf beestje.
Langs het voetpad waar ik vorige jaren een eitje van een hermelijnvlinder heb gefotografeerd zie ik een paddenstoeltje en daarop zit een slakkendodervlieg (Pherbellia cinerella).
Wat een verrassing dat ik bij de 3 bomkraters opeens een ijsvogel zie wegvliegen, wat een prachtige kleuren zo in de zon. Voor een foto was hij veel te snel weg.
Dinsdag 1 september 2020
Ik ga naar het Kennemermeer in de hoop een roze spreeuw en/of de witte ekster te zien, kom ik wel thuis met kleurige vogels, de puttertjes, maar niet de gewenste soorten.
Bij het parkeerhok even controleren of er nachtvlinders zitten. Nee, wel een klein springspinnetje die loert op een vlieg, het duurt even dan valt hij aan …. MISPOES!
Het hele meer rondgelopen op zoek naar de vogels. Ik zie een uitgebloeide moerasmelkdistel, die is anders dan andere uitgebloeide melkdistels.
Zondag 30 augustus 2020
Bij het landje van Gruijters staan 2 lepelaars in het water te foerageren. Even later komen ze meer naar de kant en dan begint het jong te bedelen.
Hij is nogal opdringerig.
En daar heeft pa/ma genoeg van en dan is het: “Bekijk het maar, je kan zelf ook je eten opscharrelen.”
Ik heb nog nooit zoveel krakeenden gezien bij het Fort Benoorden.
Langs de A9 staan wat wilde planten en daar zit een topzwanger zuringhaantje op zuring.
Ik ontdek ook een weidevlekoog.
En aan de overkant van de sloot een heel gezin nijlgans met 6 al grote jonkies.
Zondag 23 augustus 2020
Voordat ik met de fiets vertrek nog even een foto gemaakt van de zwartvlekdwergspanner die op de poortdeur zit.
Er zit niet veel bijzonders aan insecten op mijn plotje van de Vondelweg, wel blij ben ik met deze mooie wesp, Achaius oratorius.
Nou, ik kom de lieveling hier wel vaak tegen.
Ik denk dat ik hier wel 50 groene rietcicades heb zien springen en enkele nimfen.
Ze kunnen zo lekker fel zijn die kleine fuutjes, misschien is het dezelfde als van 23 juni op de Mooie Nel.
Op het landje van Gruijters zie ik al wintertalingen. Ik fiets terug langs de snelweg en de weilanden van Velserbroek. In een sloot daar bloeit de watergentiaan.
En niet zo’n klein beetje ook.
Bij een scherm van de zwanenbloem heb je gelijk een heel boeket.
Dinsdag 18 augustus 2020
Bij het Kennemermeer zie ik maar weinig bijzonders, pas als ik weer in de buurt van de heggenrank ben vliegt er een parelmoermot.
Dan pak ik mijn fiets en zie ik die houtduiven op een rijtje, dat vind ik wel weer geinig.
Best een mooi duifje.
Maandag 17 augustus 2020
Het gebied van het Kennemermeer is nog vochtig en dat is te zien op de hageheld die zit te drogen nu de zon schijnt.
Een heel slecht jaar voor de kleine vos, gelukkig zien we er af en toe nog één.
Eerst moet ik zoeken naar de bonte paardenstaart, dan wijst Marja ons een heel gebiedje waar het er vol mee staat.
Iemand ziet een witte ekster en ik kan hem nog net op de foto zetten voordat hij weg vliegt.
Ik wijs de excursiegroep op de strandpaal die in het gebied staat, hier was vroeger het strand en de eblijn is tegenwoordig een kilometer hier vandaan. Even verderop staat hennepnetel.
Hier zie ik een gewone citroenzweefvlieg (niet te verwarren met de citroenpendelvlieg).
Op weg naar de koffie zie ik een klein dingetje in de duinaveruit, niemand weet wat het is, dus gevraagd op het forum. Het is door een sluipwespje gemaakt nadat zij een rups heeft geparasiteerd.
Met Sieneke ga ik nog het strand op. Dit is geen jonge zilvermeeuw dat zien we wel, we vermoeden een jonge kleine mantelmeeuw en dat klopt.
De ene keer is er op het strand geen vogel te bekennen en andere keren zit het vol, zoals hier met grote sterns en visdiefjes, ook met jonge er tussen.
We gaan de planten bekijken op de nieuwe duintjes die hier op het strand zijn gevormd. Daar loopt een basterdzandloopkever, die heeft een afwijkende kleur, want die donkere patroontjes op het dekschild moeten wit zijn.
Zoals bij deze basterdzandloopkever met prachtige kleuren.
De lucht breekt even op, maar ik ben toch blij dat ik gauw naar huis ben gefietst omdat het begint te hozen als ik net binnen ben.
Een satijnvleugelsikkelmot heeft een droog plekje uitgezocht op mijn schuur.
Dinsdag 4 augustus 2020
Nieuwe poging om de Sallandse heuvelrug te bereiken. De treinreis loopt heel voorspoedig langs de Oostvaardersplassen, waar wel heel erg veel koniks lopen.
Het huren van de fiets gaat nu goed en even later ben ik in het gebied. Na het bosachtige deel kom ik op de hei en daar wandel ik een tijdje. Vind ik zomaar gouden eitjes. Die zullen wel van de smalle randwants zijn, die zie ik hier veel op de sporkenhoutboom.
Zijn er twee smalle randwantsen nogal private dingen aan het doen komt er eentje bovenop, die wil ook meedoen.
De heide staat in bloei.
Het is inderdaad nogal heuvelachtig.
Nog meer eitjes, nu van een veelvraat, de rupsjes zijn er al uit, dus heeft de veelvraat van een spin het nakijken.
Normaal zijn de takjes van de struikhei groen, hier zijn ze rood.
Het is de roodborst aan te zien dat er kleintjes zijn.
Vorige keer bij Raalte zag ik al roeken in een weiland, hier zijn ze ook, heel herkenbaar aan de snavel.
Ik heb de Sallandse heuvelrug allang achter me gelaten en ben bij de Regge aan het fietsen.
Even het viaduct op de foto zetten met de OV-fiets, dan weet ik later misschien nog waar ik geweest ben.
Ik fiets een eind langs de Regge en op een terras De Wijngaardbaan neem ik koffie en appelgebak. Dan kan ik er weer tegen. Bij de Midden-Regge is een trapje naar het water, daar kan ik op het vlondertje staan zodat mijn voeten in sandalen nat worden, heerlijk.
Ook hier kom ik weer op een punt waar ik al geweest ben. Daar heb ik op de heenweg een weidebeekjuffer gespot, maar nu zit hij even beter voor de foto.
Het lukt me om weer in Nijverdal uit te komen en daar neem ik een heerlijke salade op een terras.
Ik sluit de dag af met een mooie zonsondergang vanuit de trein.
Maandag 3 augustus 2020
Ik zou met de excursie mee vanmorgen, maar er is heel veel regen voorspeld en ik ga niet. Toch jammer want er is niets gevallen. Ik zit achter de computer thuis en hoorde iets tikken tegen het raam. Als ik omkijk zie ik tot mijn stomme verbazing een hermelijn (donkere staart). Gauw naar boven gerend met camera en een stukje appel op het plaatsje gegooid. Even later kwam hij kijken en kon ik foto’s nemen.
Hij/zij had me in de gaten.
Later zag ik hem nog een keer over het plaatsje lopen.
Ik geniet van bovenaf wel van mijn hibiscus.
Al een paar weken zit er een ekster in de buurt en die komt ook regelmatig bij ons buurten.
Vrijdag 31 juli 2020
Met de groene meisjes ga ik planten determineren in de buurt van Zorgvrij. We zijn verrukt van de bloeiende grasjes zoals glanshaver.
Ik zie een stadsreus, de grootste zweefvlieg.
Eindelijk, de eerste kleine vos dit jaar. Samen met een citroenvlinder op koninginnekruid.
Wat kunnen varkens toch een gelukzalige uitdrukking hebben.
Het begint aardig warm te worden en de koeien zoeken de koelte op in de sloot bij het Vondelkwartier.
Hier ga ik even door met grasachtige planten zoals pitrus.
Alleen al aan het web kan je de tijgerspin herkennen, maar het vrouwtje is ook overduidelijk.
En dan zie ik een kuifeend met kleintjes, wat superleuk.
Als moeder kuifeend duikt, dan is het plop plop plop plop en de kleintjes zijn ook onder.
Maar ja, als je dan weer boven komt, waar is moeder dan gebleven?
’s Avonds naar het strand voor zeevonk, de kans is wel groot, wat jammer dat het er niet is. Nog een tijd door het water gelopen, lekkere temperatuur.
Het is volle maan, weerspiegeld in het water is dat dan wel weer leuk.
Woensdag 29 juli 2020
Op weg naar de Vossendel kom ik op het fietspad een moedereend met 4 pulletjes tegen die geen kant op kunnen. Ik bel de dierenambulance, maar het duurt zo lang dat ik het maar aan andere mensen over laat om ze op te wachten.
Aan de ene kant zijn tuinen en aan de andere kant een dicht hek.
En moeder maar met ze heen en weer aan het lopen.
Eindelijk weer Icarusblauwtjes.
Bij de Cremermeerroute ga ik eerst het strand op.
De wolken zijn zo verschillend de laatste tijd.
Waarom zijn de schelpen hier allemaal nog heel, terwijl ik in IJmuiden het meest puin zie? Vast ook omdat het daar veel drukker is dan hier.
Tegen het hek van de duinen is een hele rand duinen die vrij kaal zijn en hier staat de blauwe zeedistel en gelukkig zie ik hier 2 heivlinders, ze zijn nog niet helemaal uitgestorven.
De dagpauwogen doen het de laatste week nog goed.
Daarna ga ik toch mijn vlinderroute lopen en kom een gras tegen, waarvan ik natuurlijk weer de naam wil weten. Het is duinriet.
Bij sectie 4 staat kamperfoelie, even van dichtbij bekeken.
Zondag 26 juli 2020
Ik wil zo graag dat de heivlinder nog bij het Kennemermeer zit, dus ga ik weer kijken bij de blauwe zeedistels. Geen heivlinder gezien! Een nimf van een miersikkelwants zit op de kleine leeuwentand.
Een gewone grashalmdansvlieg met wel hele gekke poten en bovendien een prooi met groene oogjes.
Uitgebloeide peen.
Hoe mooi kan dat zijn.
De kustbehangersbij op een blauwe zeedistel en onderaan op het blad een heel klein haantje, het grassteilkopje.
Grote behaarde pantserwants heet dit kleine beestje.
Nog een poging wagen bij het Kennemermeer voor de baardmannetjes, maar dat is denk ik een verloren strijd. De boerenzwaluwtjes doen nog hun best.
Behalve één, die is neergestreken op het zand en komt voorlopig niet meer in de lucht, zoooo moe.
Eerst zie ik een kwikstaartje op de oever en dan komt er een oeverloper vanuit het riet tevoorschijn.
Op de Lange Nieuwstraat zijn plantjes geplant die op Betonie lijken daarom trek ik er 1 uit om te vergelijken. Laat daar nou net een eitje van een gaasvlieg op zitten, zie ook onderin de foto!
Dinsdag 21 juli 2020
Onderweg naar het strand kom ik deze schoonheid tegen, de oranje luzernevlinder.
Eerst loop ik met 2 belangstellenden de vondsten te tellen, dat valt nogal tegen. Ik ben wel blij met de jonge visdiefjes.
Bij de pier vind ik een mannetje blaasjeskrab, kan ik toch nog het blaasje tussen de scharen laten zien en vertellen dat het een exoot is.
Omdat Ziegel ook belangstelling heeft, maar een uur te laat komt, maak ik nog eens de wandeling. Dat is dan wel weer geinig dat hij de paardenanemonen tussen de pierblokken ziet.
Gelukkig is het duidelijk dat het strandkrabben zijn, anders had ik nog getwijfeld of het misschien gemarmerde zwemkrabben zijn.
Nog meer jonge visdiefjes op het strand en een van de ouders ligt er voor pampus bij, die heeft het zwaar gehad.
Dinsdag 7 juli 2020
Langs de oude spoorlijn staat akkerwinde en daar steekt een langlijfje zijn neus in.
Kraailook heeft een bijzondere bloeivorm.
’s Middags doe ik de Cremermeerroute en als ik naar boven zwoeg op de strandopgang komt er een pillendraaiermestkever net aangevlogen en na 3 foto’s gaat hij er weer vandoor. Onthophagus nuchicornis, misschien.
De koniks op de Koningsweg.
Wat zien de rugstreeppadjes er leuk uit zeg.
Op het laatst nog even naar insecten gekeken, waaronder een oranje vliegje.
Klein maar fijn, een slankpootvlieg.
Ik fiets door naar Velserbeek, want ze zeggen dat er kleine ooievaars zijn. Ik zie er wel 2 op het nest, maar dat zijn volwassen vogels. Wel leuk dat de jonge scholeksters net gevoerd zullen worden.
Woensdag 3 juli 2020
Met Joke tel ik vlinders bij de Vossendel en dat loont zeker de moeite: 86 dagvlinders. En we komen een mannetje keizerlibel tegen die braaf blijft zitten.
Deze kleine julikever wordt dit jaar vaak gespot (Anomala dubia).
De vuurmot vliegt een beetje heen en weer, daarom niet helemaal scherp.
Tot onze verbazing zit er een grote vos op een boom. Gelukkig kan ik goede foto’s maken want we geloven onze ogen bijna niet. Zomaar op onze route en ook nog eens in een sectie!
Helaas is het huilen met de pet op op de Cremermeerroute: 1 vlinder. Wel nog even gekeken of er insecten zijn, ook bar weinig, alleen maar een nimf van een schildpadtor.
In de tankval komen elk jaar jonge dodaarsjes en nu zitten ze toevallig nogal dichtbij. Een kleintje met een van de ouders.
Ik zie zelfs 3 kleintjes.
Zo lekker fluffy.
Zondag 28 juni 2020
Ik loop mee met de excursie in Middenduin. We treffen het weer met het weer. We komen voor de libellen en vlinders, maar de kleine insecten zijn net zo leuk. Zoals deze nimf van de zuringrandwants.
Iemand wil een foto maken van de rode halsbandwants als hij op mijn vinger zit. Ik wist niet dat ze steken konden, maar dat deed hij op dat moment wel, dus de dader is bekend, hihi.
Een lantaarntje heeft een prooi te pakken.
Ik probeer een sintjansvlinder van alle kanten te fotograferen en zo belandt hij op mijn hand.
Ik zet hem terug op het gras en zie dat er een blauwe gloed over zijn lijf zit.
We komen een plant tegen waarvan Marie José gelukkig de naam weet, het is penningkruid.
Na de excursie fiets ik nog het Duinpieperpad af op zoek naar wisenten die zich niet laten zien. Dan terug langs het Vogelmeer.
Daar zie ik een stelletje geoorde futen.
Oeps, zelfs te dichtbij bij de vogelhut.
