Maandag 4 mei 2020
Er is een tuimelaar met een zeilschip naar Amsterdam meegezwommen. Met veel moeite hebben ze hem weer terug weten te loodsen naar zee omdat brak water slecht is voor de huid. Nu verblijft hij in de jachthaven en ik kan hem fotograferen vanaf de walkant. Er zitten mensen op de vlonders die het beest bijna aanraken, maar ze zitten wel in de weg voor foto’s. Maar mensen die net naast me stonden zie ik over de vlonders er naar toe lopen, nou dat kan ik ook! Het hek is open en ik kan er op 2 meter afstand van foto’s maken, zelfs met een 18-55mm-lens.

Toch gebruik ik mijn telelens om afstand te houden, ook al ben ik nu alleen overgebleven, samen met 1 meisje. Het lijkt alsof hij zijn oog dicht heeft, maar dat is een litteken, het oog zit vlak achter zijn bek en is hier net onder water nog te zien.

Toen ik aan de kant stond was hij meer onder dan boven, maar nu lijkt hij te slapen en blijft de hele tijd boven water met het spuitgat. Zijn snuit wordt weerspiegeld in de boot.

Wel heel bijzonder om zo’n wild beest zo vlak bij te zien.

Ik spreid mijn armen om te schatten hoe groot hij is. Er wordt beweerd dat hij wel 3 meter was, maar hij is minder dan mijn armlengtes. Helaas is het slecht afgelopen met hem. Hij was dol op boten en dat is hem fataal geworden, door een botsing met een boot heeft hij zelfs zijn staartvin verloren en hij is dood op het strand van Wijk aan Zee gevonden op 12 mei.

Nog even nagenieten van een mooie zonsondergang achter de nieuwe sluizen die nog lang niet klaar zijn.