Donderdag 21 september 2017
Het is al vroeg donker, maar er valt nog niet veel te beleven en een vrouw gewone oorworm moet er dan maar aan geloven.

Op het smeer zit een zwart weeskind, dus het feest begint!

Een grasmot, maar zo klein dat we er zo niet uitkomen welke het is. Het is de zwartbruine vlakjesmot.

Een beauty, de ligusterspanner.

Roodpootwantsen hebben we vrijwel elke vlindernacht wel. Zo lopen ze op het doek en zo zitten ze op de stangen van de lamp.

Iemand komt met een doodgraver in een potje aan.

Ik wil het niet zo laat maken, maar als er ‘blauw weeskind’ geroepen wordt, dan wil ik dat wel meemaken. Ze vangen hem met het vlindernet en zetten hem in een potje, maar dat is veel te klein. Hij is echt heel groot. We willen foto’s maken en laten hem er voorzichtig uit. Wat baalt Ingrid dat hij dan precies op het koordje van haar fototoestel gaat zitten.

Zo kunnen wij hem van alle kanten fotograferen.

Rokje omwijd, zodat de ondervleugels goed te zien zijn.

En wij maar tegen Ingrid zeggen dat ze vooral niet bewegen moet, hihi.

Verder waren er niet eens zo veel vlinders, we waren echter dik tevreden met deze mooie soorten. Er waren ook nog twee puntige zoomspanners bij.