Donderdag 10 december 2020
De pier is eindelijk weer open na een onderhoudsbeurt. Er zijn wel erg weinig vogels te spotten. Vanaf de pier is het wel een prachtig gezicht die hopen harig mosdiertjes.
Ik ga ook het strand op en vind een heel klein krabbetje op een stuk veen. Het is het ruige krabbetje, dat kan je wel zien.
Zondag 6 december 2020
Thijs komt gezellig te gast. We gaan samen nog even naar het strand met de bus. Er ligt nog steeds of weer een hele laag harig mosdiertje.
Dinsdag 1 december 2020
Er staat een oostenwind, dat maakt dat de golven tegenwind hebben, een spectaculair gezicht.
Een botervis ligt dood op het strand.
Op de pier kan ik nog foto’s maken van de golven bij de noordpier.
Zaterdag 28 november 2020
Er komen al meer berichten van de hele kuststrook van Nederland van het harig mosdiertje en ik ben benieuwd of het hier nog zo veel is. Er ligt een eikapsel van een stekelrog die al behoorlijk oud is anders zouden er niet zo veel pokken op zitten.
Wat een gigantische grote tepelhoorn ligt er.
Er ligt nog een behoorlijk pakket harig mosdiertjes. De steenlopertjes vinden daar wel wat tussen wat smaakt.
Een drieteenstrandlopertje zit er ook tussen te grutten.
Bijzonder dat ik een schild van een gedoornde zeekat vind.
Woensdag 25 november 2020
Het water heeft heel hoog gestaan op het strand. In de nieuwe geul is het glibberig geworden en ik glij uit, schade is er niet, wel vies geworden. Gelukkig staat het zeewolfsmelk er nog prachtig bij.
Omdat er verder niet veel te zien is op het strand ga ik naar het Kennemermeer. Bij de heivlinderheuvel zie ik de witte ekster andere eksters verjagen. Geen goede foto’s kunnen maken omdat het alweer vroeg donker wordt.
Dinsdag 17 november 2020
’s Morgens vroeg als ik naar badminton fiets zie ik een bijzondere kauw. Gelukkig heb ik altijd mijn kleine Olympus XZ bij me, daar kan ik toch nog een mooie foto mee maken.
Machtig lijkt me dat surfen.
Het wordt vloed en de drieteentjes rennen op en neer met het water mee.
Het water komt wel heel snel op, net als ik het harig mosdiertje wil fotograferen krijg ik een golf over mijn schoenen. Er liggen wel heel veel plukjes.
Donderdag 12 november 2020
Op weg naar het strand ga ik even bij het bunkerpad struinen. Het gebied daar is vrij toegankelijk en daar wordt flink gebruik van gemaakt, het is een mooi gebied, ook voor honden.
Het voordeel van wintertijd is dat je al vroeg op het strand zonsondergangen kunt fotograferen.
Met die zonnestralen en die weerspiegeling is zo mooi.
Ook het gouden randje langs de wolken is schitterend.
Donderdag 5 november 2020
Met Selma had ik al een tijd geleden afgesproken om eens samen naar het strand te gaan en vandaag is dat een mooie gelegenheid, met mooie luchten.
Met pastelkleuren.
Woensdag 4 november 2020
Toch leuk dat ik vandaag nog 6 tapijtschelpen op het strand vind.
Het is heel hoog water geweest, zo hoog dat het water zelfs tussen de nieuwe en oude duinen staat.
Als je zo’n grote Japanse oester zou eten, dan heb je er aan één meer dan genoeg.
Alweer wintertijd en wat is het dan toch vroeg donker, om half 5 wordt het al aardig duister.
Ook al is de zon nog lang niet onder.
Voordat ik mijn fiets pak, toch nog even een laatste foto.
Maandag 2 november 2020
Voor de strandwacht loop ik op het strand, helaas ligt er de laatste tijd zo vreselijk weinig, dat ik het bijna de moeite niet vind. Maar ja, geen waarneming is ook een waarneming.
Donderdag 22 oktober 2020
Het vrouwtje torenvalk is weer aan het jagen aan de Kanaaldijk.
De pier is nog afgesloten, toch weet ik me best te vermaken in de duinen daar.
Ik ga schelpen tellen. Bij de eblijn liggen heel wat Amerikaanse zwaardschedes, terwijl die veel vaker midden op het strand liggen. De vloedlijn kan ik niet vinden, ik denk dat het water zo hoog is geweest dat de vloedlijn tussen de nieuwe duinen ligt, daarom misschien ook dit golfpatroon.
Zondag 18 oktober 2020
Een zwarte kraai heeft een krabje te pakken bij de jachthaven.
Nog even gekeken naar de planten, zoals klein schorrenkruid. Daar zie ik gele bolletjes liggen die me helemaal niet bekend voorkomen, als ik er in knijp komt er een soort gele struif uit en ik denk aan eitjes. Bij navraag blijken het kogels te zijn van paintball, dus ben ik mooi genept. Gelukkig zijn ze van biologisch afbreekbare gelatine (hoop ik).
Op het strand sta ik goed voor een volledige regenboog.
Het snelst veranderlijke in de natuur dat zijn toch wel de wolken.
Zondag 11 oktober 2020
De laatste tijd wel erg slecht weer, tijd om er even uit te gaan. Langs de westkant van het Kennemermeer hoop ik zandtulpjes of eigenlijk de baardmannetjes te vinden. Denk ik zeeaster te zien, is het toch een ander astersoort.
Dan loop ik door naar de duinen ten zuiden van de slufter. Het is in ieder geval goed surfweer.
Veel surfers profiteren daarvan.
Het lijkt me een machtige sport om zo over het water te suizen.
De zuidelijke duinen vanaf het strand.
Hier zijn de hoogteverschillen behoorlijk, met veel kaal zand, daarom vind ik ze hier zo mooi.
Zondag 27 september 2020
Als ik het strand op loop zie ik gelijk dat er heel veel suppers op het water bezig zijn. Wat een leuke sport.
Zoveel bijzondere planten op de nieuwe duinen op het strand, o.a. stekend loogkruid.
De knollenbladwesp is er nog wel, alleen niet zo gigantisch veel als vorige week op het strand.
Ik ben echt bitterkruid met biggenkruid aan het vergelijken met behulp van de foto’s, valt nog niet mee. Lief hartje heeft de bloem van echt bitterkruid.
Klein schorrenkruid, wat ik dan ook verwacht is zeekraal, maar dat staat hier niet.
Zeewolfsmelk is zelfs zeer zeldzaam.
In de verte ligt Zandvoort met de flats.
Het lijkt wel of het strand gebreid is.
Kalverstraat op zee.
Nog even voor de statistieken van waarneming.nl de rechtsgestreepte platschelpen op de foto gezet, de dwarse streepjes zijn hier goed te zien.
Omdat er zoveel suppers zijn mogen ze wel uitkijken dat ze niet op elkaar botsen.
Er staat niet eens zoveel wind, toch zijn de golven behoorlijk hoog.
Er zijn strandvliegen die echt op het strand leven.
Zondag 20 september 2020
Bij de ingang van het Kennemermeergebied, waar ik mijn fiets neer zet staat een grote weegbree, alleen is deze heel anders dan normaal. Bij navraag blijkt het om een afwijkende groeivorm te gaan.
Ik loop het gebied door naar het zuiden, er is niet veel te beleven. Mijn oog valt nog wel op een takje en daar blijken eitjes op te zitten van de huismoeder. Er is nog net een minirupsje te zien.
Nog 2 kleine koolwitjes die elkaar wel zien zitten.
Dan ga ik naar het strand. Ondanks dat het slecht gaat bij de Hoogovens/Tata steel komt er een gigantische nieuwe kraan voor ze binnen.
De mensen willen nog van de laatste zomerdag genieten.
Verbazingwekkend dat er meer dan 100 knollenbladwespen op het strand zijn, dicht bij het water ook. Nog een van de laatste visdiefjes.
’s Nachts zit een zakspin op de achterdeur, het lijkt heel wat, maar hij is maar een halve cm groot.
Maandag 7 september 2020
Het is heerlijk weer en ik ga met de excursie mee in de AWD, ingang Zandvoortselaan. Terwijl Marja iets laat zien zit er een knopsprietje op haar mouw, wat een klein sprinkhaantje is dat, ik dacht al aan een doorntje.
Marja laat dus donderkruid zien en dat zie ik nu voor het eerst.
De bleke borstelkrukzwam ziet er van boven heel borstelig uit, maar ook als fluweel. De onderkant is nogal moeilijk te fotograferen omdat ze zo laag bij de grond zitten.
Krakeenden zien er zo lief uit …
Maar het kunnen dus grote vechtersbazen zijn.
Heerlijk die heuvels in de duinen.
Marja weet ook veel van mossen, dit is het grijs kronkelsteeltje.
Plukje boogsterrenmos.
Terwijl de anderen allemaal kijken naar de 4 atalanta’s en de gehakkelde aurelia die op 1 boom zitten, komt er een kleine vuurvlinder bij mij op de grond zitten.
We zien niet zo heel veel herten. Wat heeft dit hert een enorm gewei, kan hij zijn tegenstanders mee uitdagen als straks de bronsttijd weer aan breekt.
Hier en daar staan slanke trechterzwammen.
Na de excursie fiets ik gelijk door naar het strand, daarbij kom ik nog langs het gebied van de wisenten, ze zijn alleen niet te zien.
Hanneke is ook op het strand en zij vindt al gauw veterwier, vind ik wel apart, maar aan het eind van het traject hebben we meer dan 100 stukjes gevonden. We maken er samen een kunstwerkje van.
Wat een grote venusschelp met aparte kleuren.
Hanneke vindt bovendien een wijde mantel.
En ik een levende gewone zeepissenbed.
Aaah, de drieteentjes zijn ook weer gearriveerd uit het verre noorden, met nog een klein beetje rood.
Bij de pier is nog een heel klein beetje water en daar zwemmen visjes in, bizar dat opeens het water wegzakt en de visjes op het droge liggen te spartelen. Het zijn jonge harders en dat is extra jammer omdat er de laatste tijd zoveel dood zijn gegaan hier in de buurt.
Er is denk ik les gegeven op het strand want we zien enkele tuintjes met strandvondsten.
In een van die ‘tuintjes’ ligt een gedroogde horsmakreel.
Toch 48 km gefietst met mijn elektrische fiets en veel gelopen.
Maandag 24 augustus 2020
Joske en Hanneke lopen mee met de strandwacht. Er ligt niet veel bijzonders op het strand, maar de wolkenluchten zijn indrukwekkend.
Er staan nog behoorlijk hoge golven en de kleur van de zee is groenachtig.
Dreigend, toch blijft het zonnig.
We drinken koffie op de boulevard en Joske is net weg als mijn mond open valt van verbazing, er vliegt opeens een kolibrievlinder vlak naast me. Hij blijft in de buurt en ik kan heel wat foto’s maken.
Maandag 17 augustus 2020
Het gebied van het Kennemermeer is nog vochtig en dat is te zien op de hageheld die zit te drogen nu de zon schijnt.
Een heel slecht jaar voor de kleine vos, gelukkig zien we er af en toe nog één.
Eerst moet ik zoeken naar de bonte paardenstaart, dan wijst Marja ons een heel gebiedje waar het er vol mee staat.
Iemand ziet een witte ekster en ik kan hem nog net op de foto zetten voordat hij weg vliegt.
Ik wijs de excursiegroep op de strandpaal die in het gebied staat, hier was vroeger het strand en de eblijn is tegenwoordig een kilometer hier vandaan. Even verderop staat hennepnetel.
Hier zie ik een gewone citroenzweefvlieg (niet te verwarren met de citroenpendelvlieg).
Op weg naar de koffie zie ik een klein dingetje in de duinaveruit, niemand weet wat het is, dus gevraagd op het forum. Het is door een sluipwespje gemaakt nadat zij een rups heeft geparasiteerd.
Met Sieneke ga ik nog het strand op. Dit is geen jonge zilvermeeuw dat zien we wel, we vermoeden een jonge kleine mantelmeeuw en dat klopt.
De ene keer is er op het strand geen vogel te bekennen en andere keren zit het vol, zoals hier met grote sterns en visdiefjes, ook met jonge er tussen.
We gaan de planten bekijken op de nieuwe duintjes die hier op het strand zijn gevormd. Daar loopt een basterdzandloopkever, die heeft een afwijkende kleur, want die donkere patroontjes op het dekschild moeten wit zijn.
Zoals bij deze basterdzandloopkever met prachtige kleuren.
De lucht breekt even op, maar ik ben toch blij dat ik gauw naar huis ben gefietst omdat het begint te hozen als ik net binnen ben.
Een satijnvleugelsikkelmot heeft een droog plekje uitgezocht op mijn schuur.
Vrijdag 31 juli 2020
Met de groene meisjes ga ik planten determineren in de buurt van Zorgvrij. We zijn verrukt van de bloeiende grasjes zoals glanshaver.
Ik zie een stadsreus, de grootste zweefvlieg.
Eindelijk, de eerste kleine vos dit jaar. Samen met een citroenvlinder op koninginnekruid.
Wat kunnen varkens toch een gelukzalige uitdrukking hebben.
Het begint aardig warm te worden en de koeien zoeken de koelte op in de sloot bij het Vondelkwartier.
Hier ga ik even door met grasachtige planten zoals pitrus.
Alleen al aan het web kan je de tijgerspin herkennen, maar het vrouwtje is ook overduidelijk.
En dan zie ik een kuifeend met kleintjes, wat superleuk.
Als moeder kuifeend duikt, dan is het plop plop plop plop en de kleintjes zijn ook onder.
Maar ja, als je dan weer boven komt, waar is moeder dan gebleven?
’s Avonds naar het strand voor zeevonk, de kans is wel groot, wat jammer dat het er niet is. Nog een tijd door het water gelopen, lekkere temperatuur.
Het is volle maan, weerspiegeld in het water is dat dan wel weer leuk.
Woensdag 29 juli 2020
Op weg naar de Vossendel kom ik op het fietspad een moedereend met 4 pulletjes tegen die geen kant op kunnen. Ik bel de dierenambulance, maar het duurt zo lang dat ik het maar aan andere mensen over laat om ze op te wachten.
Aan de ene kant zijn tuinen en aan de andere kant een dicht hek.
En moeder maar met ze heen en weer aan het lopen.
Eindelijk weer Icarusblauwtjes.
Bij de Cremermeerroute ga ik eerst het strand op.
De wolken zijn zo verschillend de laatste tijd.
Waarom zijn de schelpen hier allemaal nog heel, terwijl ik in IJmuiden het meest puin zie? Vast ook omdat het daar veel drukker is dan hier.
Tegen het hek van de duinen is een hele rand duinen die vrij kaal zijn en hier staat de blauwe zeedistel en gelukkig zie ik hier 2 heivlinders, ze zijn nog niet helemaal uitgestorven.
De dagpauwogen doen het de laatste week nog goed.
Daarna ga ik toch mijn vlinderroute lopen en kom een gras tegen, waarvan ik natuurlijk weer de naam wil weten. Het is duinriet.
Bij sectie 4 staat kamperfoelie, even van dichtbij bekeken.
Dinsdag 21 juli 2020
Onderweg naar het strand kom ik deze schoonheid tegen, de oranje luzernevlinder.
Eerst loop ik met 2 belangstellenden de vondsten te tellen, dat valt nogal tegen. Ik ben wel blij met de jonge visdiefjes.
Bij de pier vind ik een mannetje blaasjeskrab, kan ik toch nog het blaasje tussen de scharen laten zien en vertellen dat het een exoot is.
Omdat Ziegel ook belangstelling heeft, maar een uur te laat komt, maak ik nog eens de wandeling. Dat is dan wel weer geinig dat hij de paardenanemonen tussen de pierblokken ziet.
Gelukkig is het duidelijk dat het strandkrabben zijn, anders had ik nog getwijfeld of het misschien gemarmerde zwemkrabben zijn.
Nog meer jonge visdiefjes op het strand en een van de ouders ligt er voor pampus bij, die heeft het zwaar gehad.
Donderdag 25 juni 2020
Vandaag helemaal warm. Bij de Vossendel veel bruine zandoogjes en kleine geaderde witjes gezien. Ook keizersmantels. Op de laatste sectie zit nog een terrasjeskommazweefvlieg op groot heksenkruid.
Nog grotere kans op zeevonk vanwege de warmte en ik weet nu waar ik wezen moet. Heel lastig om goede foto’s te maken omdat het zo donker is, maar wat is dit magisch! Ik plons door het water dat oplicht en de golfjes die uitwaaieren op het zand zijn ook verlicht.
Woensdag 24 juni 2020
Bij mijn vlinderroute op de spoorlijn tel ik vandaag de bloeiende planten, daar staat o.a. slangenkruid. Ze zeggen dat de bloemen verkleuren als een insect de bloem bezocht heeft, maar of dat zo duidelijk te zien is weet ik niet, dan zou ik eens een bepaalde plant in de gaten moeten houden.
Ik kijk op de kompasslaplanten of er al rupsjes van de kompassla-uil op zitten, die niet, wel een klein boksnuitkevertje, Bruchela rufipes als ik het goed heb.
Grappig dat ik de Villa hottentotta nu op mijn vlinderroute ook zie, het zijn er zelfs 3.
’s Middags in het asiel zit er een grote sluipwesp op het raam binnen.
Omdat het warm weer was vandaag is er kans op zeevonk, dus waag ik nog een poging om het te zien en het wordt al behoorlijk donker als ik op het strand ben. Wow, ik heb het wel gezien, geen goede foto’s kunnen maken omdat het toch te donker was.
Zaterdag 20 juni 2010
Het is nog heel lang licht, daarom wordt het wel erg laat als ik nog naar het strand ga voor zeevonk.
Er ligt wel van alles op het strand, het kleine spul is niet te onderscheiden, een kompaskwal wel dus.
Het is al half 12 als ik over het strand loop in de hoop zeevonk te zien, het is bijna donker, toch geen oplichtend zeewater te zien. Wat ik wel zie vind ik heel gaaf: een hondshaai! Helma zal wel zeggen: “Jij vindt altijd wat bijzonders.”
Heel apart die bek met flappen.
Echt een haaienbek, toch niet eng want het beest is net ruim 40 cm lang, dus nog lang niet volwassen, want ze kunnen 80 cm worden.
Erg jammer dat hij dood is, maar zo kan ik hem wel van alle kanten fotograferen.
Maandag 25 mei 2020
Een kleine heremietkreeft rent naar een ander heremietkreeftje en dan lijkt het er op alsof ze gaan paren. Het mannetje houdt het huisje van het vrouwtje vast om haar als zijn bezit te beschouwen en zij komt er af en toe uit. Uit het zand verschijnt nog een heremietje die zit in een gevlochten fuikhoornschelp. Omdat ze altijd een eigen huisje hebben worden ze in Zeeland ook ‘Rieke heertjes’ genoemd.
Zouden dit jonge schelpkokerwormen zijn of toch een ander soort? Schelpkokerwormen hebben normaal zo’n borsteltje boven het water/zand uitsteken.
Eindelijk weer eens gorgelpijp gevonden en nog wel bloeiend (roze bolletjes).
Mijn favoriete schelpje, de venusschelp.
Hanneke is mee om te tellen, voorlopig zijn we daar nog niet klaar mee … Een, twee, veel. Enorm veel halfgeknotte strandschelpen de laatste tijd.
We kunnen wel koffie halen in de strandtent, maar mogen het vanwege corona niet opdrinken op het terras, dan gaan we gezellig bij Cornelis zitten en geven hem ook wat te drinken.
Daar in de buurt staat zeewinde, een vrij bijzondere plant.
